در هر تیمی، ممکن است زمانی حسادت به موفقیت یکی از اعضا به وجود آید، اما باید بدانیم که موفقیت یک فرد نه تهدیدی برای دیگران است و نه نشان از برتری آن فرد، بلکه نشانه‌ای از تلاش، پشتکار و فداکاری است. فرد موفق باید این حسادت‌ها را نادیده بگیرد و به راه خود ادامه دهد، با انگیزه‌ای بیشتر برای رسیدن به موفقیت‌های بزرگتر. او باید به یاد داشته باشد که موفقیت واقعی نه تنها در دستاوردهای فردی، بلکه در توانایی کمک به رشد و پیشرفت هم‌تیمی‌ها و گروه است. این فرد باید بی هیچ چشمداشتی، دانسته‌ها و تجربیات خود را با دیگران به اشتراک بگذارد، زیرا رشد هر یک از اعضای تیم در نهایت به رشد کل تیم منجر می‌شود. کمک به یکدیگر، ایجاد انگیزه و حمایت متقابل، تنها در صورتی ممکن است که همه اعضا با روحیه‌ای همکاری و همدلی در کنار هم قرار گیرند. تیم باید مانند یک خانواده باشد، جایی که همه برای رسیدن به هدف مشترک با هم متحد شده‌اند و در این مسیر، به یکدیگر انرژی می‌دهند. در چنین تیمی، هر فرد موفقیت‌های خود را نه به عنوان یک دستاورد فردی، بلکه به عنوان بخشی از موفقیت جمعی می‌بیند. رشد تیمی و فردی، زمانی رخ می‌دهد که همه در کنار هم حرکت کنند و در این مسیر، عشق به پیشرفت و تکامل شخصیت، در کنار احترام و حمایت از یکدیگر، به بهترین شکل ممکن شکل گیرد.